Είμαστε περίπου 24 χρόνια πριν (1984). Ένα παιδί (;) στα δεκαπέντε-δεκάξι του επισκέπτεται με τον πατέρα του την έκθεση Θεσ/νίκης. Τον καιρό εκείνο η έκθεση είχε μεγάλο prestige (sic) και όλα τα τεχνολογικά επιτεύγματα παρουσιάζονταν πρώτα-πρώτα εκεί. Το παιδί της ιστορίας μας είναι πολύ "της τεχνολογίας" και "πρακτικό" μυαλό, λες και οι άλλοι δεν έχουν τέτοιο! Περνάει από όλα τα περίπτερα της έκθεσης αλλά σταματάει με τις ώρες και χαζεύει όλα τα μηχανοκίνητα μοντέλα που παρουσιάζουν το πως λειτουργούν τα τρακτέρ που έρχονται από τα Βόρεια συνορά μας και τα ηλεκτρονικά συστήματα ελέγχου των Ιταλικών κλωστοϋφαντουργικών μηχανών. Το παιδί έχει αποφασίσει ότι θα γίνει μηχανικός. Δυστυχώς όχι αεροναυπηγός που ήθελε από μικρό παιδί μια που δεν υπήρχε στην Ελλάδα, αλλά οπωσδήποτε ή Χημικός Μηχανικός ή Ηλεκτρολόγος Μηχανικός.
Το παιδί της ιστορίας μας έχει ήδη χειριστεί τους υπολογιστές φίλων του (κάποιο Atari 600XL του "κολλητού" του φίλου, λίγο ένα BBC Electron με το θρυλικό παιχνίδι Elite, κλπ). Έχει μάθει ότι η γλώσσα BASIC μάλλον σημαίνει Beginners' All-purpose Symbolic Instruction Code αλλά ξέρει σίγουρα τις περισσότερες εντολές της και τι κάνουν. Δεν έχει δικό του υπολογιστή και έτσι κάνει "ασκήσεις επί χάρτου" όταν προγραμματίζει: αφού γράψει τον κώδικα τον εκτελεί στο μυαλό του! Πάντα ήθελε να έχει ένα υπολογιστή δικό του, αλλά ξέρει ότι τα οικονομικά δεν είναι και τόσο ανθηρά (δεν είναι και άσχημα όμως), οπότε δεν τον έχει ζητήσει από τον πατέρα του.Τώρα όμως είναι με τον πατέρα του στην έκθεση. Και "ω! θαύμα" στην έκθεση παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα το μοντέλλο Apple II C. Το παιδί κολλάει στο περίπτερο της Apple και "τσακίζει" στις ερωτήσεις τον πωλητή που είδε τα μάτια του να γυαλίζουν βλέποντας τον ολοκαίνουριο προσωπικό υπολογιστή και περίμενε μία εύκολη πώληση. Ο πατέρας του ενθουσιάζεται και είναι ξεκάθαρα περήφανος για τον τόσο φιλομαθή γιό του. Τόσο πολύ που σκέφτεται πολύ σοβαρά να του πάρει τον υπολογιστή. Έφτασε στο σημείο μάλιστα να ρωτήσει πόσο έχει εάν τον πάρουν επί τόπου.
Δυστυχώς ο πωλητής δεν κατάφερε την πώληση. Ο υπολογιστής ήταν ολοκαίνουριος και αρκετά ακριβός. Το παιδί κατάλαβε ότι θα πρέπει για λίγο καιρό ακόμη να "παίζει" όποτε μπορεί με τους υπολογιστές των φίλων του. Δεν πειράζει, το αντέχει. Τον επόμενο χρόνο άκουσε ότι υπήρχαν και μερικά παιδιά που μπορούσαν να συνδέουν τους υπολογιστές του μέσω τηλεφώνου με ένα πράγμα που το έλεγαν "μόντεμ". Η ταχύτητα ήταν τραγική και το τηλέφωνο ακριβό, αλλά για φαντάσου!
Το 1986 ο έφηβος πια, δίνει πρώτη φορά Πανελλήνιες. Όντας άνθρωπος της πράξης συχαίνεται την παπαγαλία με αποτέλεσμα να μην γράψει καλά θεωρία (τις ασκήσεις τις έσκισε βέβαια) και να περάσει στα ΤΕΙ Αθήνας στην Μηχανολογία. Αν και το ΤΕΙ το είδε κυρίως σαν ένα μέσο για να αποφύγει τη στράτευση, παρακολούθησε ευλαβικά δύο μαθήματα: μηχανολογικό σχέδιο και εισαγωγή στους υπολογιστές. Έμαθε καλά δυαδικό, και επιτέλους χρησιμοποίησε έναν "μεγάλο" micro υπολογιστή: ένα Cromenmco που είχε το ΤΕΙ στην κατοχή του!Στα επόμενα χρόνια ο νεαρός μπήκε στη σχολή των Χημικών Μηχανικών στην Πάτρα, πήρε δικό του υπολογιστή, "δούλεψε" με δεκάδες υπολογιστικά συστήματα και λειτουργικά και ήταν έτσι τυχερός να μάθει το Internet στη γέννησή του, όπως το file transfer protocol (FTP) και τα archies (τα αρχεία) που είχαν οι ftp servers και όλη αυτή τη δωρεάν γνώση που παρείχαν. Είδε από πρώτο χέρι τα καλύτερα που μπορούσε να προσφέρει το Παγκόσμιο Χωριό (π.χ., άμεση πρόσβαση σε ΔΩΡΕΑΝ γνώση), τις παγίδες του (δημοσιεύσεις και αρχεία ανθρώπων που είχαν άλλους σκοπούς, όπως προώθηση ιδεών καταδικασμένων στην κοινωνία) και την απόλυτη χυδαιότητα που μπορεί να φτάσει το ανθρωπόμορφο τέρας (παιδική πορνογραφία, φόνους και τόσα άλλα). Κάπου στο ξεκίνημα αυτής της φάσης της ζωής του "αναγκάστηκε" να διαλέξει και το handle του (παρατσούκλι) το οποίο ήταν το James the Menace.
Το να μιλάς στο internet με παρατσούκλι και όχι με το πραγματικό σου όνομα ήταν και είναι κομμάτι της "ετικέττας" του διαδικτύου. Με το να παύεις να μιλάς με τις συμβάσεις που επιφέρει το όνομά σου, δείχνεις ότι είσαι ελεύθερος από τους τύπους και το ίδιο περιμένεις από τον συνομιλητή σου. Δείχνεις ότι δεν υπάρχει ανώτερος ή κατώτερος, νέος ή παλιός, όλες οι ιδέες είναι καλές. Απλά εάν σε πρήξει κάποιος με πρωτάρικες ερωτήσεις που θα έπρεπε να βρει τις απαντήσεις με ένα απλό ψάξιμο και διάβασμα των σχετικών FAQ (Frequently Asked Questions και φυσικά ομόηχο του fuck), του πετάς απλά ένα RTFM (Read The Fucking Manual) και ησηχάζεις. Στο net δεν χρειάζεται να γίνεις χυδαίος και το RTFM είναι από μόνο του το μεγαλύτερο "κραξιμο" που μπορεί να φας. Επίσης εάν είναι επίμονος κάποιος, του μιλάς με κεφαλαία (του φωνάζεις δηλαδή).
Το διαδίκτυο ξεκίνησε έτσι απλά και με καλές προθέσεις, όπως όλα τα πράγματα που μπορούν να οδηγήσουν στην Κόλαση. Εάν η δεκαετία 85-95 ήταν η εποχή δημιουργίας, το 95-99 ήταν η χρυσή εποχή του διαδικτύου. Η εποχή που το internet ανάγκασε πολλούς κολοσσούς που μγάλωσαν ασύδοτα (βλ MicroSoft, IBM, κλπ) να δουν τη δύναμη των "μικρών". Δεν θα το αναλύσω εδώ.
Όλη αυτή η ανάλυση έγινε με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα. Το γνωστό blog που το χρησιμοποιούσαν κάποιοι για να εκδικούνται ή να εκβιάζουν κάποιους άλλους. Άκουσα βο(υ)λευτές να ζητούν να ελέγχεται μέχρι και η πρόσβαση στο διαδίκτυο, να γίνουν τα blogs ονομαστικά, κλπ κλπ. Άκουσα τον πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ (ελπίζω να μην λαθεύω στον τίτλο) να λέει στην σημερινή εκπομπή του φίλου vasadam ότι στα blogs θα πρέπει να ισχύσουν οι νόμοι περί δημοσιογραφικής δεοντολογίας, να γίνουν επώνυμα τα blogs και γενικά μου έδωσε την εντύπωση ότι θεωρεί τα blogs εφημερίδες. Αγαπητέ κύριε Σόμπολε, εάν δεν κατάλαβα καλά αυτά που έλεγες ζητώ συγνώμη, αλλά μάλλον θα φταις και εσύ που μιλάς για ένα μέσο που είναι εμφανές ότι δεν έχεις ιδέα για αυτό.
Άκουσα συνολικά τον κάθε άσχετο να λέει το κοντό του και το μακρύ του. Άκουσα τον καθένα να θέλει να να οικιοποιηθεί ένα μέσο που ανήκει σε όλους. Και ειδικά εμείς που έχουμε περάσει από όλες τις φάσεις του, τρελαινόμαστε με τα απίστευτα που ακούμε. Τι έγινε ρε παιδιά; Από πότε τα blogs ΑΝΗΚΟΥΝ σε κάποιους και θέλουν να βάλουν κανόνες στη χρήση τους; Τα blogs είναι ένα μικρούτσικο κομματάκι του Internet, του Παγκόσμιου χωριού. Ποιός θα βάλει κανόνες; η Ελλαδίτσα; Από που και ως που, τη στιγμή που ότι δημοσιεύεται είναι στην Αμερική, ή στη Γερμανία, η στο Κογκό; Τις ΗΠΑ την πρώτη φορά που "σήκωσαν μαγκιά" απέναντι στο Internet (θυμάστε εκείνο το "τέρας" που "διάβαζε" κάθε e-mail που κυκλοφορούσε?) τους έκραξε το σύμπαν. Ναι ακόμη ελέγχουν την αλληλογραφία, αλλά τους έχουμε written! Δεν τους έπαιρνε όμως να διαλύσουν το internet, μια που μιλάμε για το απόλυτο εμπόριο! Όταν πήγαν να "αγοράσουν" (ελέγξουν) το Internet μέσω της MicroSoft, έπεσαν οι πωλήσεις των windows (ΖΗΤΩ ΤΟ LINUX) και ήρθαν οι άλλοι που παραμόνευαν (Ευρώπη) και τους τράβηξαν κάτι προστιματάκια στην μεγαλοεταιρεία τους...!
Το internet είναι ΜΕΓΑΛΟ. Πιο μεγάλο και από τη μεγαλύτερη χώρα. Πιο μεγάλο και από την κάθε ήπειρο. Θέλετε να βάλετε κανόνες; Το αρμόδιο όργανο (λόγω μεγέθους) είναι ο ΟΗΕ!!! Μην μας κάνετε να γελάμε με κορώνες και φωνές. Και οι υπόλοιποι, μην ψαρώνετε. Τι νομίζετε, ότι είμαστε οι πρώτοι που τους συνέβη κάτι παρόμοιο;
Για να μην έχει κανείς αυταπάτες: ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΝΥΜΟΣ. Εάν χρειαστεί υπάρχουν τα αρμόδια όργανα για να σας βοηθήσουν. Όλοι μας αφήνουμε αποτυπώματα στο internet και εάν αισθάνεστε ότι κάποιος καταπατάει τα δικαιώματά σας μπορείτε να αντιδράσετε. Μπορείτε να ξεκινήσετε ζητώντας βοήθεια της εταιρείας που παρέχει υποστήριξη σε αυτόν που σας πλήττει. Πιστέψτε με, καμμία εταιρεία δεν θέλει να βγάλει κακό όνομα σαν παροχέας ασύλου σε "μασκοφόρους" του internet (είναι κακό για τις business!).
Αυτό όμως που με προβληματίζει είναι το γιατί τόσος ντόρος; Ρε παιδιά τι πάνε να περάσεουν πάλι κάτω από τα μουστάκια μας;;; Μην ψαρώνετε και ανοίξτε τα μάτια σας! (Ε ναι ρε vasadam: είμαι συνομωσιολόγος!).
James the Menace
a.k.a. Μύθος
